Πολλές φορές με πήρε από κάτω...πολλές φορές πελάγωσα θεωρώντας το πρόβλημα που με απασχολούσε το σοβαρότερο όλων...δεν είναι κι εύκολο να διατηρείς την ψυχραιμία σου,άσε τι λένε.Μακάρι να υπήρχε κουμπί να το πατάς. Η ζωή μας φέρνει μπροστά σε απίστευτες καταστάσεις.
Κάποιες απ'αυτές πρέπει να τις διαχειριστούμε εμείς και κάποιες δεν είναι στο χέρι μας.Σε απόγνωση μπορούν να μας φέρουν και οι δύο.Μπορεί στην πρώτη περίπτωση να μην ξέρουμε καθόλου τι πρέπει να κάνουμε,ή να φοβόμαστε να το κάνουμε και στη δεύτερη,να μας τρελαίνει το γεγονός ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μπορούμε να κάνουμε.Τι απελπισία... Ναι,και;Αυτό είναι;Η ζωή μας θα κατακλύζεται από στιγμές απελπισίας,δεν έχει τίποτα παρακάτω; Πάντα έχει παρακάτω.
Φρόντισε να μην χάνεις την ανατολή.Την ανατολή μέσα σου.Τη στιγμή της ελπίδας.Φρόντισε ό,τι και να γίνεται,όσο κι αν απογοητεύεσαι,να ξεπροβάλλει μέσα σου ένας ήλιος χρυσαφένιος,που θα λέει πως θα λάμψει και σήμερα,και για σένα και για όλους,για ακόμα μια φορά,το ίδιο πρόθυμος.Και να'σαι πρόθυμη και συ. Πρόθυμη να λύσεις το πρόβλημα,και πρόθυμη να πας παρακάτω.Εκεί που σε περιμένουν καινούριες χαρές.Τι κι αν κάπου παρακάτω έχει ακόμα ένα πρόβλημα...να'σαι πρόθυμη να φτάσεις εκεί,να το ξεπεράσεις και να πας ακόμα παρακάτω.Κι ακόμα παρακάτω.
Να'σαι πρόθυμη να ζήσεις. Αυτό θέλει η ζωή.Να συνεχίζεις για να συνεχίζεται.