Έχουμε πει πολλά,κάθε μέρα δε λέμε;
Κάθε μέρα θα'ναι η αρχή της αλλαγής μας,λέμε,κάθε μέρα θα ξεκινήσουμε μια άλλη νοοτροπία.Κάθε μέρα,ή ίσως τη Δευτέρα...
Και κάθε μέρα καταλήγει ίδια,και η απογοήτευση είναι ίδια,και οι δυνάμεις λιγοστεύουν,και έρχεται εκεί η σειρά της σκέψης:'Δεν μπορώ να το κάνω.Θα τα παρατήσω.'
Κι εκεί είναι που χάνεται η παρτίδα.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε,πως αυτές οι απογοητεύσεις,οι αποτυχίες,οι αναβολές,είναι στο πρόγραμμα.Κι όμως είναι.
Μην πιστέψετε κανέναν που θα σας πει πως είναι εύκολο,μην πιστέψετε πως υπάρχει συγκεκριμένο περιθώριο χρονικό,θα'ναι το μεγαλύτερο λάθος.Δεν έχει σημασία αν κάπου,κάποιος άλλος τα κατάφερε πιο γρήγορα,ή αν προσπαθεί για τρομερά μεγάλο διάστημα.Δεν έχει καμία σημασία για σας.Ο καθένας έχει τον δικό του προσωπικό χρόνο,τα δικά του εμπόδια,τον δικό του δρόμο.
Έρχονται μέρες που είναι δύσκολες,που αισθανόμαστε πιο λίγοι από ποτέ.Ας μην έχουμε την κακιά αυτή συνήθεια να προσκολλούμαστε σ'αυτές τις μέρες,σα να είναι οι αντιπροσωπευτικότερες.Είναι απλά κακές μέρες.Δεν είμαστε εμείς κακοί.Δεν είμαστε ανίκανοι.Είμαστε πολλά περισσότερα από κακές στιγμές.
Η μεγαλύτερη νίκη είναι να συνεχίσουμε να προσπαθούμε για οτιδήποτε προσπαθούμε.Είτε αυτό είναι να χάσουμε κιλά,είτε να βελτιωθούμε ως άνθρωποι,είτε να φέρουμε κάτι εις πέρας.Ακόμα και αν δεν αντέχουμε κάθε μέρα.Αρκεί μια μέρα να το ξαναπιάσουμε από εκεί που το αφήσαμε.Όσες φορές χρειαστεί.
Μια παρτίδα ακόμα χάθηκε.Κι όσες παρτίδες και να χαθούν,το παιχνίδι θα συνεχίζεται όσο θέλουμε εμείς.