Τι ήταν τα Χριστούγεννα για μένα, όταν ήμουν παιδί;
Και πιστέψτε με, βυθίστηκα σε πολλές σκέψεις και αναμνήσεις...
Χριστούγεννα λοιπόν για μένα, όταν όμως ήμουν μόλις ένα μικρό παιδί, ήταν:
Η λαχτάρα να πείσω την μητέρα μου να στολίσουμε το δέντρο όσο πιο σύντομα γινόταν.
Τα άπειρα φωτάκια στο δέντρο μας και εμένα να ζητάω κι άλλα, κι άλλα, κι άλλα...
Οι μεταμεσονύκτιες βόλτες μου στο σαλόνι- και ας ήμουν φοβιτσιάρα- μόνο και μόνο για να ξαπλώσω στον καναπέ και να χαζεύω τα φωτάκια να αναβοσβήνουν.
Την μητέρα μου να σηκώνεται και να μου βάζει τις φωνές πως θα κρυώσω και να γυρίσω στο κρεβάτι μου.
Τα όνειρα που έκανα εκείνες τις σιωπηλές ώρες στο σαλόνι, η πίστη πως υπάρχει μαγεία, υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο για όλους τους ανθρώπους.
Η κοτόσουπα της γιαγιάς μου.
Οι βόλτες στα μαγαζιά με την μητέρα μου, πάντα να προσπαθώ να αποσπάσω ένα ακόμη δωράκι.
Οι ατελείωτες ώρες που χάζευα τα διαφημιστικά φυλλάδια αλλά και τις διαφημίσεις στην τηλεόραση για να αποφασίσω με σύνεση τι δώρο θα ζητούσα από τον Άγιο Βασίλη.
Να προσπαθώ πάντα να εξηγήσω στις φίλες μου γιατί εμάς ο Άγιος Βασίλης ερχόταν στις 25 Δεκέμβρη και όχι την Πρωτοχρονιά... .
Να μην τολμώ ποτέ μα ποτέ να βγω να πω τα κάλαντα.
Να γεμίζω την αλληλογραφία μου με άπειρα ζωγραφιστά γκι και έλατα.
Να στέλνω ευχητήριες κάρτες σε όλους. Μα όλους.
Να συγκινούμαι ενώ τραγουδάω τον Μικρό Τυμπανιστή.
Μα πιο πολύ Χριστούγεννα για μένα ήταν όλη αυτή η μαγεία, η πίστη να πιστεύεις σε κάτι ακόμα και αν δεν το βλέπεις, η καλοσύνη που ως δια μαγείας καταβάλει τους περισσότερους εκείνες τις Άγιες μέρες.
Πράγματα που σηματοδοτούν ακόμα και σήμερα για μένα, ακριβώς αυτό. Τα Χριστούγεννα.
Εσύ ακόμα να θυμηθείς το παιδί που ήσουν κάποτε, κάποια Χριστούγεννα??
CAHYA
ΑΣΤΡΟΛΟΓΟΣ - ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ - ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ