Συνήθως οι άνθρωποι μπερδεύουν την ηθική με το ήθος. Ηθική και ήθος πολλές φορές δεν συμβαδίζουν και άλλες φορές ούτε καν συναντιούνται.

Το ήθος έχει να κάνει με το βαθύτερο ψυχικό και πνευματικό μας κομμάτι με τις εσωτερικές αξίες μας και την ποιότητα του χαρακτήρα μας, με τις ιδιότητες μας εκείνες που προάγουν την ύπαρξη μας.

Η ηθική από την άλλη ταυτίζεται με την κοινωνική έκφανση της συμπεριφορά μας, πολλές φορές με τον καθωσπρεπισμό μας. Η ηθική εμπεριέχει πολιτισμικά στοιχεία και στοιχεία της εκάστοτε κουλτούρας, καθώς και στοιχεία εποχής, από όπου λαμβάνει και υπόσταση. Η ηθική ορίζεται κυρίως σε σχέση με τη συμπεριφορά σε σχέση με τους άλλους, όπως και με έκφραση του εαυτού μας, σε ένα δομημένο κοινωνικά περιβάλλον.

Την ηθική τη μαθαίνουμε μέσα από την διαδικασία της κοινωνικοποίησης (σχολείο, οικογένεια κ.α.). Είναι μια γνώση έτοιμη που ταυτόχρονα “υποχρεωνόμαστε” να υιοθετήσουμε, ζώντας σε μια συγκεκριμένη κοινωνία.

Το ήθος είναι μια ψυχική αρετή, που είτε γεννιόμαστε μ’ αυτή είτε την καλλιεργούμε. Για όλους τους ανθρώπους δεν είναι το ίδιο σπουδαία κι ούτε έχει την ειδική βαρύτητα και αξία. Δεν είναι μάλιστα σπάνιο, πολλές φορές οι άνθρωποι με ήθος να αποποιούνται τους κοινωνικούς κανόνες και συμβάσεις, τα κοινωνικά πρέπει και την κοινωνική ηθική.. Ίσως πολλές φορές να αυτό αποσύρονται και να άλλες φορές να θεωρούνται περίεργοι ή ιδιόρρυθμοι..