Γιατί μένουμε πίσω;Γιατί είμαστε αναποτελεσματικοί;Γιατί παρ'όλη την επιθυμία μας,δεν κατορθώνουμε να πετύχουμε αυτό που θέλουμε;Γιατί κολλάμε;Γιατί κολλάμε σε άτομα που δε μας κάνουν καλό,σε καταστάσεις που δε μας κάνουν καλό,σε μέρη που δε μας κάνουν καλό; Ένας λόγος,κι από τους πλέον βασικούς,είναι η συνήθεια.
Η συνήθεια φίλοι μου.Συνηθίζουμε,συνηθίζουν κι οι άλλοι μαζί μας,κι έπειτα μας φαίνεται πολύ δύσκολο να αποκόψουμε και εμάς και τους άλλους απ'αυτό που έμαθαν να ξέρουν,απ'αυτό που έμαθαν να βλέπουν,απ'αυτό που έμαθαν να κάνουν.Όσο κι αν θέλουμε,όσο κι αν ονειρευόμαστε μια διαφορετική μέρα,μια διαφορετική ζωή,διαφορετικά πρόσωπα και δεδομένα,τελικά θυσιάζουμε τους εαυτούς μας για άλλη μια φορά στον βωμό της συνήθειας.Για να μην ενοχλήσουμε,για να μην ξεβολέψουμε,και τους εαυτούς μας ακόμα,για να μη διαταράξουμε την πραγματικότητα,και τη δική μας ακόμα,γιατί αυτήν μάθαμε να ζούμε,και η συνήθεια φέρνει ασφάλεια...μιαν ασφάλεια,έστω και ψεύτικη,αυτή που αναζητάμε για να πατήσουμε στα πόδια μας.Τόσα χρόνια,συνήθισα πια...ακούμε να λένε,ή και λέμε...κι όλα τα όνειρά μας θυσιάζονται για να μην αλλάξει αυτή η φράση.
Γιατί το καινούριο τρομάζει.Γιατί η αλλαγή έχει ρίσκο,και δεν αισθανόμαστε έτοιμοι να διαχειριστούμε την αποτυχία.Γιατί η συνήθεια είναι ένα βόλεμα,σε ένα τοπίο ίδιο,που ξέρουμε πια απ'έξω,μαζί με τα καλά και τα κακά του,και το προτιμάμε,αντί να ψάχνουμε από την αρχή.Μα αν τα αφήσουμε όλα έτσι,πρέπει να συνηθίσουμε και στην ιδέα πως η εξέλιξη που λαχταράμε,τα φτερά που λαχταράμε,και οι καινούριες μέρες,δε θα έρθουν ποτέ.
Ναι,σε μια εποχή γενικής ανασφάλειας και ανησυχίας,θεωρούμε πολύ παράτολμο και παρακινδυνευμένο να κάνουμε ριζικές αλλαγές,ακόμα και σε όσα μας περιορίζουν και μας ταλαιπωρούν(όπως πχ μια κακή δουλειά).
Ναι,μπορεί να προτιμούμε τα κακώς κείμενα,διότι ξέρουμε πια τι να κάνουμε μ'αυτά και πώς να ζήσουμε μ'αυτά,ενώ τα καινούρια κι άγνωστα μας φέρνουν σε αμηχανία.Ναι,έχει μεγάλη δύναμη η συνήθεια,και πολλές φορές,ακόμα κι αν αποφασίσουμε να την πολεμήσουμε,αποτυγχάνουμε παταγωδώς.Και δε χρειάζεται να περιμένουμε να γκρεμιστούν τα πάντα γύρω μας,για να αλλάξουν τα πράγματα.
Πρέπει όμως και οφείλουμε στους εαυτούς μας,να μη σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για να αλλάξει κάθε τι που μας δυσαρεστεί και μας φορτίζει.Ακόμα κι αν πρέπει να πάρουμε σκληρές αποφάσεις. Μπορούμε σιγά σιγά,να αλλάζουμε τις πιο μικρές,τις πιο απλές συνήθειες,αυτές που μας ενοχλούν μα τις προσπερνάμε σαν ασήμαντες.Σύντομα θα δούμε διαφορά στην καθημερινότητά μας,η οποία αποτελείται κυρίως από τέτοιες μικρές συνήθειες.
Δεν πρέπει να αποθαρρυνόμαστε που δε διακρίνουμε καμία μεγάλη μεταβολή,όταν πασχίζουμε και εναντιωνόμαστε σε μια συνήθεια.Η υπομονή κι η επιμονή είναι οι αρετές που θα μας φανούν απαραίτητες,και θα μας οδηγήσουν στο αποτέλεσμα.
Είτε είναι δικές μας συνήθειες,που μας κρατούν αιχμάλωτους,είτε των άλλων,και δε θέλουμε να τους κλονίσουμε την εικόνα που έχουν για μας,είναι κρίμα να θυσιάζουμε όλα μας τα όνειρα και τις ελπίδες,και κατ'επέκταση τους αυτούς μας,στον βωμό της συνήθειας.
Είμαστε ικανοί για πολύ παραπάνω απ'αυτό.
Μένει μόνο να το ανακαλύψουμε.
REINA STARS
