Κάποιες στιγμές όταν ανοίγεσαι στο πέλαγος της ζωής υπάρχει κάτι που σε κρατά ζωντανό στις αντιξοότητες. Είναι μια θηλυκή φιγούρα που σε σπρώχνει σε ένα λιμάνι που σε κρατά ή άγκυρα της. Ένας θεϊκός συνδιασμός , ένα Όνειρο , σε μια απελπισμένη στιγμή.

Οι ανάσες σου συντονίζονται με την συμπαντική προσταγή να ζήσεις αυτό που είναι προς όφελός σου. Το κράτημα των στιγμών δημιουργούν ένα δρόμο προς το πέρας της περιπέτειας. Οι ρυθμοί οδηγούν σε κόσμους, που είναι ανεξερεύνητη από το χρόνο της καθημερινότητας που εστιάζονται σε δύο όμορφα μάτια.

Η αποστολή της παρουσίας είναι μια προσταγή για να δεις τον εαυτό σου ξανά μακριά από το συνιθισμένο όνειρο της παρουσίας σε δεύτερο χρόνο πνευματικής αναζήτησεις. Μια μετάβαση έξω από τα όρια της προσωπικής υφής σε πιο εξωκόσμια μονοπάτια...Ο χρόνος παραμένει μεγάλος αλλά συνυπάρχει με το Τώρα. Η αναζήτηση της νέας πορείας περνά μέσα από συμπληγάδες πέτρες εσωτερικότητας.

Η αφύπνιση εμπεριέχει το σταυρό του μαρτυρίου απέναντι στον άλλο εαυτό της δόκιμης προσαρμογής στο χρόνο.Τα όρια ξεπερνιούνται ανάμεσα στο παλιό και το καινούργιο. Το σκηνικό παλιό σε καινούργια μοτίβα μύησης στον άλλο εαυτό της επαννεκίνησης.Τα μάτια της μου δείχνουν τη πορεία στην επόμενη στροφή του συμπαντικοΰ ρυθμού σκηνικού της μύησης.Οι επαφές μέσω μηνυμάτων αφήνουν το πλαίσιο της αγάπης ανέγγικτο.

Η προτροπή για αλλαγή είναι μια Πλουτώνια προσαρμογή είναι ένα βύθισμα εσωτερικότητας του Υπάρχω άρα ζω. Το πλαίσιο ασφυκτικό, οι ρυθμοί κολαστικοί, το μοτίβο το ίδιο, ο τρόπος παραδοσιακός του Καρκίνου. Φυγή!!!! Αυτός ο δρόμος δεν οδηγεί πουθενά αλλά καθορίζει το ρυθμό της απεμπλοκής.

Οι διαδρομές εναλλάσσονται αλλά παραμένουν οι ίδιες καθώς ο δρόμος των εμποδίων είναι μακρύς. Το καθεστώς της αβεβαιότητας ρυθμίζει το συναίσθημα, οι εικόνες το τελικό σκοπό. Το Όνειρο παραμένει το ίδιο, να ξαναζήσει στιγμές που έχουν μείνει μέσα στο μυαλό. Το χρέος απέναντι στο εαυτό είναι να σταθείς μπροστά στις αλλαγές όρθιος χωρίς αντίβαρα στο εσωτερικό πεδίο. Για να κάνεις ένα Δώρο στον εαυτό σου...Στη Μ.