Πολλές φορές στη ζωή μου, μου έχει τύχει να νιώσω πώς αδικούμαι κυρίως από αδικαιολόγητα προκλητικές ή ανέντιμες ή και ανήθικες συμπεριφορές τρίτων απέναντί μου. Και νομίζω πως σε έναν βαθμό, άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο, έχει νιώσει το ίδιο. Να παθαίνει κάτι χωρίς να φταίει, χωρίς αντικειμενικά να έχει προκαλέσει με την συμπεριφορά του, αλλά και πάλι να υφίσταται έναν πόλεμο, μια αρνητική κριτική χωρίς σπουδαίο λόγο.

Αν μπορούμε να σκεφτούμε κάτι, από σκοπιά αστρολογική και μεταφυσική είναι το νόμο του κάρμα. Που μας δείχνει, μέσω του αστρολογικού χάρτη, τους τομείς εκείνους στους οποίους καλούμαστε να δοκιμαστούμε και να ξεπεράσουμε εμπόδια, δηλαδή τους τομείς τους οποίους δεν φροντίσαμε ιδιαίτερα στην προηγούμενη ζωή μας, εκείνα που αφήσαμε για αύριο, εκείνα που μας φαινόντουσαν υπερβολικά δύσκολα για να τα καταφέρουμε ή και εκείνα που τα προσπαθήσαμε με λάθος τρόπο, π.χ πληγώσαμε έναν άνθρωπο συναισθηματικά και τώρα καλούμαστε να μάθουμε ποιο συναίσθημα προκαλέσαμε, βιώνοντας το και μετανιώνοντας έμπρακτα και πραγματικά για αυτό. Ωραία μέχρι εδώ. Με τη βοήθεια,ας πούμε, της αστρολογίας και μέσω κάποιου που γνωρίζει να ερμηνεύει μπορούμε να γνωρίσουμε αυτούς τους τομείς και να τους θεραπεύσουμε.

Η διδασκαλία του κάρμα λέει ότι πρέπει να κάνεις το καλό, το οποίο θα σου έρθει πίσω, και αν προξενήσεις κακό πάλι θα σου έρθει πίσω. Ότι πρέπει να συγχωρείς και να μην κρατάς μέσα σου κακία, να μην είσαι μνησίκακος και χαιρέκακος, και να νιώθεις ανιδιοτελή αγάπη για τους πάντες και για την πλάση ολόκληρη. Τότε μόνο γίνεσαι ένα με τον Δημιουργό και μπορείς ανενόχλητος να δραστηριοποιηθείς για να κάνεις τα όνειρά σου αληθινά.

Ωραία όλα αυτά τα θεωρητικά, πολύ όμορφα και στοχαστικά ακούγονται. Στην πράξη όμως τι γίνεται; Εδώ είναι που υπεισέρχονται κάποιες αξιολογικές και ηθικές ''ενστάσεις'' απέναντι στη διδασκαλία του κάρμα. Πρώτον, μπορεί κανείς να θεωρήσει αδιανόητο, και αν το σκεφτούμε όντως είναι, μια ψυχή παιδική ας πούμε να βιώνει ρατσισμό ή κοροϊδία στο σχολείο του ή και αργότερα επειδή το οφείλει σε προηγούμενο κακό κάρμα και στην παρούσα ζωή του δεν έχει βλάψει κανέναν. Σε ένα ιδανικό σύμπαν, θα έπρεπε ο καθένας να τιμωρείται στην ίδια ζωή στην οποία έπραξε το κακό και όχι αυτό να έρχεται να τον στοιχειώνει στην επόμενη ζωή του. Υπό αυτήν την έννοια, η σημασία του κάρμα είναι άδικη.

Δεύτερον, οι παραπάνω ρήσεις περί καλής συμπεριφοράς και ανιδιοτελούς αγάπης μπορούν να λειτουργήσουν αποπροσανατολιστικά. Μπορεί να μας οδηγήσει στο άκρο της απάθειας, της αδράνειας, να πούμε δεν πειράζει που ο τάδε μας έβρισε, μας συκοφάντησε, μας έκλεψε, μας δημιούργησε πρόβλημα στις σχέσεις μας, μας στεναχώρησε, κ.λπ. Με βάση το κάρμα φταίμε εμείς γιατί η ενέργεια μας προσκάλεσε τέτοια συμπεριφορά από τους άλλους. Αυτό φυσικά και ισχύει σε έναν βαθμό, πχ όταν νιώθεις αυτοπεποίθηση το εκπέμπεις και πολύ πιθανό να έχεις πολύ περισσότερες ερωτικές κατακτήσεις συγκριτικά με μια περίοδο που ήσουν στα κάτω σου. Εκεί ναι, λειτουργεί η ενέργεια. Ένα παιδάκι όμως στο σχολείο που το κοροϊδεύουν, έναν άνθρωπο που τον συκοφαντούν επειδή τον ζηλεύουν, είναι δυνατόν το θύμα κάθε φορά να κλείνει τα μάτια και να δέχεται αδιαμαρτύρητα το νόημα του κάρμα; Να πει δηλαδή καλά να πάθω που με διέβαλαν, το άξιζα γιατί στην προηγούμενη ζωή μου δεν έκανα κάτι καλά και άρα να μείνω άπραγος;

Και μπορούμε να το επεκτείνουμε ακόμα περισσότερο. Αν η κυβέρνηση μας εκμεταλλεύεται, μας εξαπατά, μας στερεί την ελευθερία μας, όπως σε πολλές παλαιότερες ιστορικές περιόδους που η Ελλάδα πολέμησε υπέρ της ελευθερίας και ξεσηκώθηκε, έπρεπε να μην ξεσηκωθεί δεχόμενη κάποιον υποθετικό νόμο του Κάρμα; Αν κάποιος μας τραυματίσει θα το δεχτούμε αδιαμαρτύρητα επειδή με βάση το σύμπαν το αξίζουμε; Μα σε αυτόν τον κόσμο δεν παίρνουν όλοι αυτό που αξίζουν. Γιατί υπάρχουν παιδιά, δηλαδή, αθώες ψυχές που πεθαίνουν; Τι κατώτερο έχουν σε σχέση με εμάς τα παιδιά της Αφρικής που κάθε πέντε δευτερόλεπτα χάνονται δεν ξέρω και εγώ πόσα;

Δεν λέω ότι πρέπει να γίνουμε κακιασμένοι και εκδικητικοί. Λέω ότι δεν μπορούμε να μοιράζουμε ανιδιοτελώς και χωρίς αντικειμενικά κριτήρια αγάπη προς όλους. Όταν ο Χ έβγαλε μια φήμη για εσένα και επηρέασε πλήθος κόσμου εναντίον σου, συγγνώμη, αλλά δεν έχεις την υποχρέωση ούτε να τον χαιρετήσεις, ούτε να τον βοηθήσεις σε κάτι. Δεν λέω να τον υπονομεύσεις, αλλά δεν θα τον βοηθήσεις.

Συμπέρασμα;

Πολλές φορές η ενασχόληση με την αστρολογία ή το διαλογισμό μπορεί να μας δημιουργήσει μοιρολατρικές τάσεις. Μία μοιρολατρική τάση είναι και η τυφλή υπακοή στο νόμο του Κάρμα. Πρέπει και αυτήν την αρχή να την χρησιμοποιούμε με μέτρο, σε επίπεδο λογικό.

Πολλές φορές έχω σκεφτεί τα εξής, τα οποία τα συνδύασα μεταξύ τους και κατέληξα σε ένα ενδιαφέρον, για κάποιους, συμπέρασμα :

1) Με βάση συμπαντικές θεωρίες είμαστε όλοι ένα και αυτό το ένα τους περιλαμβάνει όλους. Είμαστε ψυχές, φως, από την ίδια πηγή του Δημιουργού

2) Ο κόσμος μας δημιουργείται, συνεχίζεται και διατηρείται μέσω της ανιδιοτελούς αγάπης. ( Δύο άνθρωποι ερωτεύονται, κάνουν παιδιά κ.ο.κ)

3) Όταν κάνεις το καλό εισπράττεις καλό, το ίδιο και με το κακό.

4) Λένε ότι ξαναερχόμαστε στη ζωή επειδή έχουμε αφήσει μια, προηγούμενης ζωής, αποστολή, ανεκπλήρωτη, γιατί κάτι δεν κάναμε σωστά άρα επαναλαμβάνεται η ζωή μας για να το διορθώσουμε.

Όμως (βλ. 1) εμείς είμαστε ένα και ταυτιζόμαστε με το φως της δημιουργίας, με το δημιουργό. Και εμείς, άρα και ο δημιουργός, ξαναερχόμαστε στη ζωή για να εκπληρώσουμε ό,τι δεν μπορέσαμε. Και ο δημιουργός όμως, που αποτελείται από εμάς δοκιμάζεται. Επομένως, η ζωή είναι ένα μέσο αυτογνωσίας και δοκιμασίας του ίδιου του δημιουργού. Γιατί ζωή, εμείς και Δημιουργός και τα ίδια πράγματα.

Δεν μπορούμε να περιμένουμε από το Δημιουργό να αποδώσει δικαιοσύνη, γιατί τελικά ο δημιουργός είμαστε εμείς. Το κάρμα είμαστε εμείς. Και αντί να θεωρούμε ότι υπάρχει κάτι που θα αποδώσει την τάξη των πραγμάτων και να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα την όποια αδικία, καλύτερα να γίνουμε πιο δυναμικοί και ξύπνιοι και όταν αδικούμαστε να πολεμάμε. Να πολεμάμε και να αντιδράμε για καλό σκοπό. Για τη διασφάλιση της τάξης, της ισορροπίας των πραγμάτων, της αποκατάστασης των ηθικών αξιών που καταρρέουν ολοένα και περισσότερο.

Το κάρμα είμαστε εμείς.

Ας μην περιμένουμε τίποτα και από κανέναν.

Έχουμε τα προσόντα να αλλάξουμε τον κόσμο.

Γιατί εμείς είμαστε ο κόσμος... 

THE SECRET ASTROLOGER